”Tú veitst hetta, at øll tey í Asia hava vent sær frá mær; millum teirra eru Fýgelus og Hermogenes. Harrin vísi húsi Onesiforusar miskunn! Tí hann hevur mangan styrkt meg og hevur ikki skammast við leinkjur mínar; nei, táið hann var í Róm, gjørdi hann sær nógvan ómak at leita eftir mær, og fann meg. […]
